Zombit gjithmonë e kanë provoku imagjinatën nëpër filma e seriale. Vitet e fundit ishte seria “The Walking Dead” dhe filmi i Brad Pitt “World War Z” që e shkaktun edhe një renesansë interesi në zombit dhe skenare apokaliptike.
Ama kjo ringjallje e dukshme e letërsisë, filmave dhe pop kulturës post-apokaliptike, po get i reflekton edhe frikat dhe pasiguritë e shoqnive bashkëkohore përballë ton atyne krizave globale. Pandemitë, ndryshimet klimatike, luftat në tona anët dhe ranja e besimit në institucionet demokratike kanë ushqy imagjinatën kolektive me skenarë të fundit të botës. Me shkatërrimin e njerëzimit (dhe ndoshta ringjalljen pas shkaterrimit)
Kjo letërsi e këta filma nuk jon thjesht escapizëm, por shpesh po na vizualizojnë në krejt mënyrat se çka mbet nga njerëzimi kur sistemet sociale shemben – kur s’ka mo shëndetësi, kur s’ka mo polici e as shtet, kur të tont luftojmë veç per veti edhe për komunitetin e ngushtë rreth neve. Në këtë kuadër, zhanri post-apokaliptik po i ngritë do pytje thelbësore mbi moralin, mbijetesën dhe shpresën në një botë që duket gjithnjë e më e brishtë. E na, që e kemi përjetu luftën, qysh e kishim mbijetu shkatërrimin e botës? Hajt tham ta pysim AI se qysh ish dok Kosova nën sundimin e zombive? LExoni këtu krejt albumin: https://suzannepodcast.substack.com/p/kosova-mas-apokalipses