Parmenidi besonte se gjuha (shprehja) prek përherë atë që është. Atë që ekziston. Është kompetencë e «arsyes së shëndoshë», asaj që e percepton atë pastaj ta filtrojë, kategorizojë atë ç’tha gjuha. Në tekstin e fundit të Arben Idrizit çka ekziston: gënjeshtra, mllefi apo vërtet kosovarët për kriter të identitetit të tyre (politik, kulturor?) kanë kriminelin e luftës – siç e kanë jo pak shoqëri – me tapi gjykatash – të kësaj bote
Shkruan: Xhemal AHMETI
Një pyetje dhe shumë tezat e Arben Idrizit:
Në tekstin e botuar me 16/11/2020, në «GazetaExpress» poeti politik kosovar Arben Idrizi e parashtron pyetjen formëtitulli «A e përcaktojnë identitetin kolektiv kriminelët e luftës»? Në nëntitull e ofron tezën e parë:
Sintezës i paraprijnë sërish pyetja e fillimit «A janë kriter i identitetit kolektiv kriminelët e luftës?». Edhe njeherë më konkretisht: A janë kriter i identitetit kolektiv të shumicës së shtetatsve kosovarë kriminelët e luftës?
KONSTATIMI I TIJ është ky:
Sigurisht se po. Shumica absolute e kosovarëve si kriter të vetin parësor identitar ka heroin që qenka kriminel lufte, dhe i cili po «u dënua» do të dënohet edhe identiteti kolektiv i kosovarit. Dhe: «mendoj unë, kështu duhet të jetë. Dhe, mendoj prapë unë, vetëm kështu duhet të jetë. Për të mirën tonë», përfundon Arben Idrizi.
ANALIZA E TEZAVE
Në sintezë Arben Idrizi e shpalon motivin. Ai e konsideron UÇK-në organizatë kriminele. Nuk ia del ta thotë, nga mungesa e guximit apo se megjithatë dora nuk i nënshtrohet mllefit por trurit të tij, i cili si duket e alarmon duke dashur t’ia bëjë me dije se bindjet e tij nuk janë fakte e këto janë komplet ndryshe, të tilla siç i radhitëm më lartë. Shikuar nga aspekti strukturor dhe faktik, ky teskt i Idrizit është pamflet mllefi (burimin mund t’ia di vetëm autori) dhe njëri nga tekstet më të dështuara të tij.
PËRFUNDIM
Njeriut që i jepet e drejta t’i bëje publike bindjet e veta mediave me recipim masiv duhet që në shenjë respekti e përgjegjësie ta plotësojë një kusht minimal: t’i shoqërojë ato, bindjet e tij, me argumente të arsyeshme. Edhe nëse faktet e ofruara dërrmohen nga kundërfaktet ai vazhdon të mbetet i respektuar si kontribues i diskursit. Si të sillemi ndaj Arbenit që shpall identitetin kolektiv kosovar kriminel? Ose për kriter bazë ta ketë kriminelin e luftës. Narrativë që nateditë i sugjerohet botës nga Serbia. Pa fakte. Një shtet që bëri gjenocidet më të tmerrshme në hapësirën e ish-Jugosllavisë dhe që ende nuk kthen kufomat e fshehura territorit të vetë? Në rastin e Arben Idrizit nuk të ik dot pa të ardhur ndërmend Nietzsche që thoshte se «bindjet janë armiqt shumë më të rrezikshëm të së vërtetës se sa gënjeshtrat». Gënjeshtrat serbe përballohen ngase ato nuk i beson askush në botë përveç rusëve dhe kinezëve. Po ç’ti bëjmë Arben Idrizit, autorit të një medieje me audiencën më të madhe brenda kulturosferës shqiptare, që gënjeshtrat serbe i ka bërë bindje, të cilat donë t’i imponojë si të vërteta absolute opinioni shqiptar? Bindjet e llojit, të bazuara në gënjeshtra, ose siç dëshmuam më lartë, në shpifje e jo fakte, janë de facto ato që edhe sollën Gjykatën. Platoni kishte të drejtë. Jo vetëm në kontekst me shtetin. Por edhe sa u përket për agorave. Në rastin e Arben Idrizit, po kishte të drejtë.