Shtatë pendimet më të zakonshme të njerëzve para vdekjes, sipas një infermiereje

Shneta tjera

Gazeta Express

21/11/2025 19:26

Një infermiere, e identifikuar si Laura M., e cila ka kaluar 15 vite duke u kujdesur për njerëzit në ditët e tyre të fundit dhe ka qenë pranë rreth 300 vdekjeve, ka ndarë shtatë prej pendimeve më të zakonshme që ka dëgjuar nga pacientët e saj në momentet e fundit të jetës.

Ajo zbuloi se puna e saj nuk ishte vetëm për t’i bërë pacientët sa më rehat, por edhe për t’i dëgjuar. Me kalimin e viteve, ajo filloi të shënonte frikërat, ëndrrat, reflektimet dhe pendimet e tyre — të cilat përfundimisht u shfaqën në shtatë tema universale.

Sipas blogut Everyday Health Tips, ajo zbuloi se:

Njerëzit nuk frikësohen nga vdekja – ata frikësohen nga fakti që nuk kanë jetuar mjaftueshëm.

1. “Duhej të kisha dashur më shumë — dhe ndryshe”

Laura kujton një veteran të Luftës së Dytë Botërore, George (92 vjeç), i cili ishte i larguar nga vëllai i tij për 40 vite.

Ai i pëshpëriti:

“Fitova debatin, por humba një jetë.”

Askush nuk vdes duke dëshiruar të kishte qenë më i ashpër; përkundrazi, njerëzit pendohen për momentet kur nuk zgjodhën të ishin të mirë.

Mesazhi: Dërgoje mesazhin. Bëje telefonatën. Mos prit funeralin për të thënë atë që duhej thënë sot.

2. “E ruajta gëzimin për më vonë — dhe ai ‘më vonë’ nuk erdhi kurrë”

Një inxhinier i pensionuar i tha dikur Laurës:

“Kisha aq frikë të varfërohesha, sa u bëra i pasur me frikë.”

Ai vdiq vetëm tre muaj pas pensionimit, pa pasur mundësi të shijonte kursimet e jetës.

Mesazhi: Mos e shty lumturinë. Lejo që gëzimi të jetë gjendja jote e zakonshme, jo shpërblimi yt.

3. “Falja më çliroi më shumë se oksigjeni”

Shumë njerëz mbajnë zemërimin si stil jete, por kur vdekja afrohet, falja bëhet më e lehtë.

Një paciente që nuk fliste me djalin e saj vendosi ta falte, duke i thënë Laurës se:

“Nuk mund të vdisja e zemëruar.”

Ajo vdiq vetëm gjysmë ore pas pajtimit.

Mesazhi: Zemërimi të helmon vetëm ty. Nëse nuk mund ta thuash me zë, shkruaje një letër faljeje.

4. “Gjërat më të mira në jetë ishin falas — dhe unë isha shumë i zënë t’i vëreja”

Askush nuk flet për sukseset apo pasuritë e veta në momentet e fundit. Shpesh ata thonë:

“Do të më mungojë era e shiut.”

“Zëri i zogjve.”

“Frymëmarrja e qenit tim në mëngjes.”

Një CEO i tha:

“Ngatërrova të qenit i zënë me të qenit gjallë.”

Mesazhi: Lëre telefonin. Kalo një ditë pa teknologji dhe shiko sa momente të lumtura të vijnë vetvetiu.

5. “Pendimi është barra më e rëndë”

Një paciente i tha njëherë:

“Nuk u pendova për dështimet — u pendova për provat që nuk i bëra kurrë.”

Mesazhi: Shkruaj tre gjëra që do të pendoheshe për mos t’i bërë. Fillo njërën para fundit të javës.

6. “Prania është dhurata më e madhe që mund t’i japësh dikujt”

Sipas Laurës, tingulli më i trishtë në një dhomë hospice nuk ishte monitori i zemrës që binte, por:

“Telefoni që vibronte pranë një karrigeje bosh.”

Një baba u pendua që ishte gjithmonë me mendjen diku tjetër:

“Edhe kur isha në shtëpi, nuk isha aty.”

Mesazhi: Hiqe telefonin. Jeto momentin. Dikush do të jepte gjithçka për të pasur një kujtim nga një moment ku ti ishe vetëm gjysmë i pranishëm.

7. “Paqja vjen kur ndalon së pretenduari”

Shumë njerëz jetojnë duke u përpjekur të jenë dikush tjetër — sipas pritshmërive të botës.

Një grua, pak para vdekjes, hoqi parzmoren e parukeve dhe tha:

“Më në fund, mbarova së pretenduari.”

Mesazhi: Autenticiteti është liritë e jetës. Lëre veten të duket siç është vërtet.

Përfundimi

Pas 15 vitesh pranë vdekjes, Laura kuptoi një të vërtetë të fuqishme:

Njerëzit nuk pendohen që kanë jetuar keq. Pendohen që s’kanë jetuar fare.

Në fund, nuk ka rëndësi çfarë ke pasur, por kë ke dashur, si ke falur, dhe si ke qenë i pranishëm. /GazetaExpress/