“Katër vite me dyer të mbyllura”: Si luftojnë punëtorët e moshuar për të gjetur punë në Zvicër?

Lajme

Gazeta Express

09/06/2025 17:38

Gjetja e një pune në Zvicër kur jeni mbi 50 mund të jetë një detyrë e vështirë, në mos e pamundur. Lufta mund të lërë shumë të huaj të dëshpëruar dhe madje të detyruar të largohen nga vendi, siç e kanë dëshmuar disa.

Pas një artikulli rreth kësaj teme nga mediat në Zvicë, dy njerëz shumë të kualifikuar në fund të të 40-ave treguan se si nuk ishin në gjendje të gjenin punë në Zvicër – me shumë gjasa për shkak të moshës së tyre.

Ky qëndrim ‘mohues’ në tregun e punës u konfirmua nga Kurt Pärli, profesor i drejtësisë në Universitetin e Bazelit, i cili tha se diskriminimi në moshë është një praktikë standarde në Zvicër, me tre nga katër punëtorë që përballen me “një disavantazh të lidhur me moshën kur ndryshojnë vendin e punës”.

“Realiteti thellësisht zhgënjyes”

Brenda pak orësh pas publikimit të artikullit, The Local mori një sërë komentesh nga lexuesit që ndanin përvojat e tyre të diskriminimit të lidhur me moshën.

Më e gjata erdhi nga një lexuese e quajtur Sabine, e cila tha se “mund të dëshmojë personalisht për sfidat me të cilat përballen punëkërkuesit më të vjetër”.

“Si një shtetase zvicerane mbi 50 vjeç me përvojë të gjerë në arsimin special dhe të përgjithshëm, u ktheva në Zvicër pas vitesh mësimdhënie në Shtetet e Bashkuara,” shkroi ajo, transmeton albinfo.ch.

“Unë jam dygjuhësh në frëngjisht dhe anglisht, kam një diplomë Master në Edukim dhe kam referenca të forta. Pavarësisht kësaj, kam kaluar katër vjet duke aplikuar në shkollat ​​publike dhe private – me vetëm një intervistë për të treguar.”

Sabine shtoi se ajo u kthye në Zvicër “me synimin për të kontribuar në mënyrë domethënëse në sistemin arsimor këtu”.

“Por pas katër vitesh dyersh të mbyllura, kam marrë vendimin e vështirë për t’u kthyer në SHBA, kam paraqitur vetëm një aplikim dhe jam punësuar”, tha ajo.

Prandaj, ajo arriti në përfundimin se “Zvicra po anashkalon një grup profesionistësh shumë të vlefshëm midis moshës 47 dhe 65 vjeç – individë me përvojë, energji dhe pa fëmijë të vegjël në shtëpi. Është një mundësi e humbur për vendin dhe një realitet thellësisht zhgënjyes për ata prej nesh të gatshëm dhe të gatshëm për të kontribuar.”

“Isha shumë i shtrenjtë”

Një lexues tjetër, i identifikuar vetëm si ‘Cf’, u lirua në 62 për shkak të masave për uljen e kostove në kompaninë e tyre.

“Më pagua pagën e një viti për shkak të detyrimeve kontraktuale dhe më pas vazhdova në RAV [përfitimet e papunësisë] për 18 muaj përpara se të mbushja moshën e pensionit në 65 vjeç.”

Por si më i moshuari dhe më i paguari në ekip, “Unë nuk mora asnjë intervistë apo telefonatë nga aplikimet e mia para dhe pas RAV-it: dhe më interesante nga të gjitha, u bëra zvicerane dhe megjithatë shikoja aplikantët e rinj e të huaj të merrnin pozicione pune në industrinë time të veçantë, gjë që nuk është saktësisht sipas ligjit zviceran të punësimit. Unë gjithashtu flas rrjedhshëm pesë gjuhë.”

Përfundimi i Cf: “Unë isha thjesht shumë i shtrenjtë dhe i padisponueshëm për një periudhë karriere minimale 10-vjeçare.”

“I krijuar për t’u ndjerë i lashtë”

Një tjetër lexues i quajtur Philippe donte të ndryshonte punë në sektorin financiar/sigurimeve në moshën 53-vjeçare.

Ndërsa ishte ende në punën e tij në një bankë, Philippe aplikoi për disa vende të lira pune në kompani të tjera, të ngjashme.

“Unë thjesht kisha nevojë për një ndryshim të peizazhit përpara se të tërhiqesha,” tha ai.

Philippe dërgoi CV-në e tij tek një kompani që përputhej më së miri me përvojën e tij. Në këmbim, ai mori një letër që thoshte “Unë nuk do të isha i përshtatshëm për vendin e lirë – edhe pse isha qartë i kualifikuar për të. Gjithashtu përmendej se ata tashmë kishin gjetur një kandidat tjetër për këtë punë.”

Duke lexuar mes rreshtave, Philippe supozoi se mosha e tij ishte arsyeja e vërtetë e refuzimit.

“Unë e di këtë sepse pozicioni ishte ende i hapur tre muaj pasi aplikova”, tha ai, duke shtuar se kjo përvojë “më bëri të ndihem i lashtë dhe i padobishëm”.

Philippe vendosi të qëndrojë në punën e tij të vjetër në vend që të përballet me papunësinë.

“Unë jam shumë e vjetër”

Dhe pastaj është Laura, një shtetase e dyfishtë SHBA-Zvicerane, me një përvojë të gjatë si administratore në industrinë e kujdesit shëndetësor.

Pasi shpërnguli kantonet me familjen e saj, ajo la punën e saj të mëparshme – ku punoi për më shumë se një dekadë – dhe filloi, në moshën 51-vjeçare, të kërkonte pozicione të reja në fushën e saj.

“Kishte mjaft hapje të reklamuara, të cilat ishin të përshtatshme për përvojën dhe kualifikimet e mia,” tha ajo.

Megjithatë, “Unë nuk u ftova në një intervistë të vetme, pavarësisht se kisha referenca të mëdha.”

Disa javë më vonë, ajo pa një nga pozicionet në një klinikë private për të cilën kishte aplikuar tashmë, përpara se të ndryshohej për të lexuar se “vetëm kandidatët midis 30 dhe 40 duhet të aplikojnë”.

“Arsyeja pse aplikimi im u injorua ishte e qartë – unë jam shumë e vjetër,” tha Laura.