Një gjarprër në ishullin danez Læsø u filmua duke u përpjekur pa sukses ta gëlltiste një lepur të ri – një pre shumë herë më i madh se ai vetë. Edhe pse për gjarprin historia përfundoi në mënyrë të trishtë, shkencëtarët thonë se kjo zbulim është jashtëzakonisht i rëndësishëm, shkruan IFL Science.
Pamjen e ka regjistruar në gusht të vitit 2022 Klaus Birch, bashkëautor i një studimi të ri që përshkruan në detaje këtë ngjarje. Ai e gjeti gjarprin femër pranë një plazhi në ishullin Læsø, teksa luftonte me prenë që duket se ishte një kafshatë tepër e madhe për të.
Në video shihet se si gjarpri, i gjatë rreth gjashtëdhjetë centimetra dhe me peshë vetëm 110 gramë, eksploron ngadalë kokën dhe këmbët e lepurit, i cili peshonte afërsisht një kilogram. Autorët e studimit shpjegojnë se gjarpërinjtë vlerësojnë kështu nëse mund ta gëlltisin prenë apo jo.
Por pse do të përfshihej në një gjueti të një preje që ishte gati dhjetë herë më e rëndë se ai vetë? Përgjigja është e thjeshtë: sepse ishte i uritur. “Ishte në një gjendje të keqe ushqimore, me shumë mundësi sepse kishte lindur së fundmi”, shpjegojnë autorët.
Pse i ka intriguar kaq shumë ky rast shkencëtarët? Në fund të fundit, interneti është plot me video të gjarpërinjve që gëlltisin preje të mëdha, si rasti i njohur i pitonit afrikan që gëlltiti një impalë të tërë.
A është ky një fenomen më i shpeshtë sesa mendohej?
Sipas autorëve të studimit, përpjekjet e gjarpërinjve për të kapur, e më pas për t’u tërhequr nga preja shumë e madhe, janë shumë pak të dokumentuara në literaturën shkencore. Ata mendojnë se ky është një “fenomen për të cilin raportohet shumë pak”.
Autorët përmendin edhe raste të tjera të dokumentuara, me gjarpërinj të zinj dhe me gjarpërinj gërmues, të cilët gjithashtu janë tërhequr nga preja shumë më e madhe se vetja e tyre. Pikërisht për këtë arsye, rasti i gjarprit nga ishulli Læsø është një copë e rëndësishme e mozaikut që mbështet teorinë se vrasja, e më pas tërheqja nga një preje shumë i madh, është një dukuri shumë më e shpeshtë në botën e gjarpërinjve sesa është besuar deri tani. Studimi i plotë është botuar në revistën shkencore Herpetozoa.