Vonë në mbrëmjen e së hënës, kryetari i Federatës së Kosovës, Agim Ademi, njoftoi në Instagram se Leon Avdullahu e kishte njoftuar atë se dëshiron të luajë për kombëtaren e Kosovës.
“Ai ka treguar se Kosova mbetet një zgjedhje e zemrës dhe se identiteti dhe origjina nuk do të mohohen,” shkroi Ademi.
Lajmi u konfirmua nga drejtori i kombëtares zvicerane, Pierluigi Tami, në një deklaratë të martën në mëngjes: “Leoni na ka informuar për vendimin e tij. Jemi të zhgënjyer që tani ai dëshiron të ndjekë një rrugë tjetër. Por gjithashtu dua ta bëj të qartë se ne duam vetëm ata lojtarë në ekipet tona kombëtare që identifikohen njëqind për qind me vendin tonë dhe kombëtaren tonë.”
Federata kishte bërë përpjekje për të rekrutuar ish-lojtarin e Baselit, i cili ka përfaqësuar ekipet e moshave të Zvicrës nga U15 deri te U21, dhe gjithashtu dëshironte ta thërriste për kualifikueset e ardhshme të Kupës së Botës. Tani ai mund të debutojë për Kosovën më 5 shtator kundër Zvicrës.
Për kombëtaren zvicerane, kjo është humbja e dytë e një talenti të madh brenda pak ditësh. Javën e kaluar, mbrojtësi Eman Kospo, që është nën kontratë me Fiorentinën, shpalli synimin e tij për të luajtur për Bosnjë dhe Hercegovinën në të ardhmen.
Vendime të tilla për të ndërruar kombësinë nuk janë të reja në Zvicër. Para Avdullahut dhe Kospos, për shembull, Ivan Rakitic, Amir Abrashi dhe Mladen Petric, vendosën të luajnë për vendin e origjinës së prindërve të tyre.
“Mund të ketë një arsye të ndryshme për çdo lojtar. Nga njëra anë, ka lojtarë që ndryshojnë sepse shohin perspektiva më të mira për të luajtur,” thotë Petric në një intervistë për “blue Sport”.
“Ka edhe lojtarë që shohin më shumë mundësi për të pasur sukses më të madh me kombëtaren,” vazhdon ish-reprezentuesi kroat me 45 ndeshje. Nëse një kombëtare është dukshëm më e mirë se tjetra, ata kanë më shumë shanse për të marrë pjesë në një turne të madh”.
Për vetë 44-vjeçarin, kjo ishte gjithashtu një nga arsyet pse ai përfundimisht zgjodhi Kroacinë. Atëherë, shanset për të marrë pjesë në një turne të madh ishin më të mëdha.
Një arsye tjetër mund të jetë ndikimi i familjes dhe krenaria për vendin e origjinës – por kjo nuk ka pse të jetë domosdoshmërisht rasti për Petric. “Vetë lojtari mund të ndiejë dëshirën për të luajtur për vendin e tij.”
Në fund, vendimi i takon lojtarit dhe nuk ka pse të jetë i kuptueshëm për publikun. “Është vendimi i tij dhe ai duhet të jetojë me të. Mund të ketë aq shumë arsye të ndryshme që ne nuk i dimë. Sigurisht që është një humbje për futbollin zviceran, por përsëri, është vendimi i tij.”/GazetaExpress/