Expo/ “Në kujtesën e së ardhmes”

Arte

Donjeta Abazi

29/08/2025 15:40

Në “Hani i dy Roberteve” më 7 gusht u hap ekspozita personale e artistit Shuk Orani, kuruar nga Shkëlzen Maliqi. Ekspozita e titulluar “Në kujtesën e së ardhmes” do të qëndrojë e hapur për publikun deri më 1 shtator

Donjeta Abazi

Ekspozita e Shuk Oranit në Hani i Dy Robertëve sjell një udhëtim të fuqishëm estetik dhe emocional, ku figura njerëzore, gjesti ekspresiv dhe gjuha e ngjyrës ndërthuren në mënyrë të fuqishme për të krijuar një dialog të hapur mes artistit dhe shikuesit.

Trupi dhe e verdha

Në njërin nga punimet e formatit të madh (në të cilën e vërejmë trupin e një gruaje), artisti përdor trupin e njeriut si një peizazh emocional, duke i paraqitur figurat në një gjendje të shtrirë dhe të shkrirë me njëra-tjetrën. Ngjyrat e ngrohta, të kombinuara me tonet e ftohta dhe të errëta, krijojnë një tension të brendshëm mes intimitetit dhe melankolisë. Vizatimi i lirë dhe i papërmbajtur, si dhe përdorimi i brushës me energji, përforcojnë ndjesinë e lëvizjes dhe fluiditetit. Ky punim ngjan si një përshkrim i gjendjes njerëzore mes dashurisë, lodhjes dhe përhumbjes shpirtërore.

Dy nga punimet tjera (që i përkasin formatit më të vogël), të punuara mbi një sfond të errët, fokusohen më shumë te portreti, por jo në kuptimin klasik. Ato paraqesin fytyra të fragmentuara, të mbuluara nga shtresa ngjyrash dhe goditje të shpejta brushash, ku e verdha shpërthen si simbol i energjisë, dritës apo ndoshta edhe trazimit të brendshëm. Figura duket si e dalë nga një proces shpërbërjeje e rikrijimi, duke reflektuar gjendje të ndryshme psikologjike, mes shpërthimit, tensionit dhe kërkimit të identitetit. Ekspresiviteti i linjës dhe kaosi i kontrolluar japin një përjetim të fortë, si një reflektim i shpirtit në trazim.

Është kurrgjë më shumë së se një reflektim i asaj që e shohim si publik, ose që e ndjejmë kur i shohim punimet e artistit në Galeri. Përtej rëndësisë së ekspresivitetit, me këto punime ne marrim me vete edhe ndjenja që jo gjithmonë mund të jenë absolute, interpretimi i tyre mund e duhet të dallojë në bazë të atij që është para pikturës. Në këtë rast formohet një trekëndësh i rëndësishëm mes autorit e publikut në përgjithësi dhe individit në veçanti.

Njeriu i kohës sonë

“Në kujtesën e së ardhmes”shfaqet si një proces kërkimi i pandalshëm, ku artisti ndërton një univers vizual që sfidon kufijtë e përfaqësimit tradicional dhe të fiksimit estetik. Punimet e tij nuk janë thjesht imazhe të ngurtësuara, por përjetime të hapura, të cilat marrin frymë bashkë me shikuesin dhe zgjojnë emocione të shumëfishta.

Ajo që bie menjëherë në sy është mënyra se si Orani përdor figurën njerëzore jo për të dhënë një narrativë lineare apo një përshkrim të qartë, por për ta vendosur atë në një gjendje transformimi të vazhdueshëm. Trupat dhe portretet që shfaqen në telajo nuk janë identitete të përkufizuara, por më shumë gjurmë, hije, shenja të njeriut si qenie e brishtë, e trazuar, por edhe e mbushur me një energji të pashtershme ekzistenciale. Këto gjurmë shndërrohen në një lloj arkeologjie të shpirtit, ku çdo shtresë ngjyre apo brushë është një dëshmi e procesit të kërkimit dhe ballafaqimit me vetveten.

Ngjyra, si element qendror i shprehjes, ka një funksion të dyfishtë, ajo është njëkohësisht materie e dukshme dhe gjuhë e brendshme. Të gjitha këto elemente e bëjnë ekspozitën një terren të pasur ndjesish, ku nuk mungon as intimiteti, as dhimbja, as reflektimi mbi kalueshmërinë.

Puna e Oranit mund të shihet edhe si një reflektim mbi njeriun e kohës sonë, një qenie e fragmentuar, shpesh e mbingarkuar nga përjetime të thella emocionale e psikologjike, por që megjithatë kërkon hapësira të reja për të rindërtuar vetveten. Në këtë kuptim, ekspozita flet për universalen, ajo nuk i përket vetëm një realiteti apo kulture të veçantë, por hapet si një meditim mbi përvojën njerëzore në tërësi.

Në përfundim, ekspozita e Shuk Oranit nuk është thjesht një prezantim artistik, por një thirrje për reflektim. Ajo na fton të shohim njeriun në dritë dhe hije, në fragmentim dhe unitet, në intimitet dhe universalitet. Është një ekspozitë që prek, sfidon dhe mbetet gjatë në kujtesën e shikuesit, sepse ajo shpalos të vërtetën e artit si gjendje e gjallë, që vazhdon të na shoqërojë edhe pasi kemi dalë nga salla e ekspozitës.

…

Hani i Dy Robertëve, me atmosferën e tij historike dhe intime, bëhet një kontekst ideal për këtë lloj arti: një vend ku arti nuk është vetëm i ekspozuar, por edhe i vendosur në dialog me kujtesën, hapësirën dhe shikuesin. Në këtë ambient, punimet marrin një dimension tjetër, sikur të ishin fragmente të një rrëfimi të gjerë që shpaloset në heshtje dhe kërkon kohën e vet për t’u përthithur.

Biografi e artistit:

Shuk Orani është një artist shumëdisiplinor e multimedial, i lindur në Prishtinë, Kosovë, dhe aktualisht me bazë në Hamburg. Ai njihet më së shumti për pikturat e tij me vaj, në format të madh, të stilit abstrakt-ekspresionist.

Orani ka ekspozuar gjerësisht nëpër Evropë, si dhe në Kinë, SHBA, Britaninë e Madhe dhe Azi. Veprat e tij janë paraqitur në institucione prestigjioze si Musée du Louvre, Galeria Welper, Galeria Robert, si dhe në Muzeun e Artit Bashkëkohor në Pekin (2016). Arti i tij është vlerësuar me çmime të shumta dhe përfaqësohet në muze ndërkombëtarë, koleksione private dhe hotele luksoze. Shumë nga veprat e tij janë shitur në të gjitha anët e botës përmes ankandeve ndërkombëtare.

Rruga e tij artistike është dokumentuar dhe njohur gjerësisht në botime të shumta, përfshirë Art & Museum Magazine, Spotlight Art Magazine, Artnet News, Circle Art Foundation, Singulart Magazine, ndër të tjera.

/Gazeta Express