Dimal Basha dhe Jana Arsovska kanë shpërndarë idetë e sajuara në kuzhinat e Serbisë

OP/ED

Gazeta Express

29/08/2025 8:49

Shkruan: Bardhyl Mahmuti

Reagimet e ndryshme ndaj bërjes publike të “studimit” me titull “Globalizing the Western Balkans: Transnational Crime, Fundamental Islam and Unholy Alliances”, të autorëve Dimal Basha dhe Jana Arsovska më shtyri të jap qëndrimin tim rreth kësaj çështjeje.

Për të nxjerrë në shesh përpara lexuesve shqiptarë burimet ku mbështeten këta dy “studiues”, do të ndalem në rastin e “Xavier Raufer”-it (Gzavie Raufer), të cilit i referohen dy kalemxhinjtë e lartpërmendur.

I verbuar nga këndvështrimi ideologjik i anti-amerikanizmit, 12 vjet pas krimit të gjenocidit në Reçak, ku me 15 janar 1999, u masakruan civilët shqiptarë, gjeografi francez Christian de Bongain-i, që në shkrimet e veta fshihet prapa emrit Xavier Raufer dhe profesionit të “kriminologut”, shkruan se kemi të bëjmë me “fushatë botërore të dezinformimit më të pabesueshëm në historinë e re!” Në shkrimin “Ballkani, kasaphana dhe mashtrimi”, ai deklaron: “Në janar të vitit 1999, dyzet kufoma njerëzish, të vrarë me plumb, të vendosura njëra mbi tjetrën, u zbuluan në fshatin Reçak të Kosovës. Stuhi e menjëhershme! ‘Masakra e Reçakut’ u dha zjarr mediave botërore. Pos që askush nuk e di nëse ishin viktima civile ose guerilë të UÇK- së të vrarë gjatë luftimeve anekënd Kosovës dhe të grumbulluara për nevojat e show-ut. Askush nuk e di (ligji i heshtjes imponon një gjë të tillë…) nëse viktimat janë nga Reçaku apo nga rajoni…”¹

Dymbëdhjetë vjet pas publikimit të detajeve të zbatimit të planit serb të spastrimit etnik të Kosovës, “kriminologu” francez, Xavier Raufer-i, shkruan se “në prill të vitit 1999 (dy javë para fillimit të bombardimeve ajrore kundër Serbisë ) ministri gjerman i Punëve të Jashtme, Joschka Fischer-i, shpalli me pompozitet se ishte zbuluar plani sekret i Shtabit të Përgjithshëm Serb që synonte spastrimin etnik të Kosovës. Sipas këtij ministri, shqiptarët duhej të masakroheshin nga Armata Jugosllave dhe pastaj të dëboheshin drejt Maqedonisë dhe Shqipërisë.” “Të masakroheshin e pastaj të dëboheshin!” Formulim i pashembullt që vetëm një “kriminolog” mund t’ia “zbulojë kuptimin”

Xavier Raufer-i nuk ndalet me kaq! Deklaron me pompozitet se “falsifikimi lidhur me këtë plan ishte aq i madh sa edhe emri i përdorur për ‘patkoin’, ishte fjala ‘potkova’, që nuk është fjalë serbe, por…kroate! Më vonë NATO-ja në mënyrë të turpshme deklaroi se nuk ishte në gjendje ta tregonte origjinën e historisë së ‘patkoit’” .

Ky autor që pretendon se “i di” edhe dallimet fonetike serbe dhe kroate të fjalës “patkua”, shkruan se ky plan qenka “shpallur me pompozitet nga ministri gjerman i Punëve të Jashtme, Joschka Fischer-i (!) dy javë para fillimit të bombardimeve ajrore kundër Serbisë (!), në muajin prill (!).

Të gjithë ata që kanë hulumtuar sadopak këtë ngjarje, e dinë se sulmet ajrore të NATO-s kundër aparateve represive serbe filluan më 24 mars 1999, pra një javë para muajit prill! Çdo studiues serioz do të kishte bërë përpjekje, që së paku, ta “vendoste” ngjarjen në kontekstin historik. Por, për Xavier Raufer-in kjo nuk ka rëndësi. Ajo që vlen, për të, kufizohet në shpalljen se “falsifikimi i këtij plani ishte në funksion të arsyetimit të luftës, në funksion të krijimit të prototipi të shtetit mafioz”²

Në bashkëpunim me kriminologun Stéphane Quéré, ky gjeograf që fsheh identitetin e vet prapa emrit Xavier Raufer publikuan veprën e titulluar “Mafia shqiptare, një rrezik për Evropën”³ .

Të vetëdijshëm për përmbajtjen skandaloze të këtij libri, në parathënien e tyre, autorët përpiqen t’i bindin lexuesit se “nuk ka asgjë raciste dhe antishqiptare” në veprën e tyre dhe se “të flitet për mafien shqiptare, nuk do të thotë se bëhet loja e Milošević-it”.

Kur lexon pohimet e tilla me të drejtë shtrohet pyetja se çka i bën këta autorë të kenë frikë se mund të perceptohen si racistë antishqiptarë. Mirëpo, arsyet e kësaj frike qartësohen në për- mbajtjen e librit të tyre! Jo vetëm që përsërisin atë që shkruhet kundër shqiptarëve dhe kundër UÇK-së në “librat e bardhë” të Shërbimit Sekret të Serbisë, por, njollosjen që u bën shqiptarëve Shërbimi Sekret Serb, Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja e ngritën në një shkallë edhe më të lartë.

Kështu, me qëllim që të plotësohen kriteret e nevojshme që të cilësohet kriminaliteti i grupeve shqiptare si “mafie” në kuptimin e plotë të fjalës, Shërbimi Sekret Serb këmbëngul se “shoqëria shqiptare është shoqëri klanore dhe forma e organizimit të grupeve kriminale bazohet mbi parimet e një disipline të çeliktë.”⁴

Për të përforcuar këtë qëndrim të propagandës serbe, autorët e lartpërmendur pohojnë se “në Shqipëri, sidomos në veriun malor të vendit që ishte i izoluar gjatë gjithë shekullit XX, mund të thuhet se mbijetoi, gati në mënyrë kimikisht të pastër, një shoqëri klanore tradicionale, që respekton traditën e vjetër shekullore të nderit dhe të hakmarrjes. Në krahasim me shumicën e mafieve të tjera, që këto rregulla dhe ligje i kanë të nënkuptueshme ose i transmetojnë gojarisht, në Shqipëri ky kod nderi ose «Kanuni» është shkruar në broshurë dhe shitet edhe në kioskat e gazetave.” ⁵

Shumica e autorëve të shquar për “antiamerikanizëm” dhe “kundër NATO-s”, që u cituan gjerësisht në librin tim “Mashtrimi i madh”, promovojnë produktet e sajuara nga Shërbimi Sekret Serb, duke ua fshehur burimin. Por, të shkohet deri në atë shkallë, siç bëjnë Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja, sa të pohohet se në veri të Shqipërisë ka mbijetuar gati në mënyrë kimikisht e pastër një shoqëri klanore, nuk është asgjë tjetër pos “zbulim kimik” të cilit i vjen era! Kundërmon racizëm!

Edhe pse hulumtime të panumërta dëshmojnë se struktura e farefisnisë (ose e klaneve, siç i pëlqen dikujt ta quajë) te shqiptarët ka evoluuar, si edhe te shoqëritë tjera në Ballkan, autorët, që u nevojiten “argumente” për të stigmatizuar UÇK-në si “organizatë mafioze” dhe të denoncojnë NATO-n si mbështetëse të “mafies shqiptare”, këmbëngulin në funksionimin klanor të shoqërisë shqiptare!

Lexuesit frankofonë, të interesuar të dinë më shumë rreth strukturave shoqërore dhe kërkesave politike të shqiptarëve, sidomos për periudhën e krijimit të shteteve kombëtare në Ballkan, kan pasur mundësi të lexojnë veprën e Nathalie Clayer-it (Natali Klejer), “Në origjinat e nacionalizmit shqiptar” dhe të njoftohen objektivisht rreth zhvillimeve në këtë pjesë të Ballkanit. Kjo autore thekson se para shekullit XIX, “në tërë shoqërinë e cepit perëndimor të Gadishullit Ballkanik, përkatësia një familjeje ose një fisi ishte një shenjë shumë e fuqishme identifikuese (…) Por, “Kosova, që nga shekulli XIX, nuk ishte zonë klanore dhe është keqpërdorim të përshkruhet si e tillë.”⁶

Përkundër hulumtimeve të shumta që nxjerrin në shesh se funksionimi klanor i shoqërisë shqiptare ka përfunduar që në shekullin e XVIII, autorë të këndvështrimit të caktuar ideologjik manipulojnë me këtë “produkt” që kishte nxjerrë në treg Shërbimi Sekret Serb, si të ishte realitet i shoqërisë shqiptare.

Krahas zbulimit të ekzistimit të “shoqërisë klanore shqiptare, kimikisht të pastër”, Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja, shkoqitën nga gazetat e ndryshme botërore fragmente artikujsh që konfirmojnë thëniet e Shërbimit Sekret Serb se gjoja “Ushtria Çlirimtare e Kosovës është një narko-guerilë e financuar nga rruga e Ballkanit, që merret me trafikimin e drogës, me emigracionin ilegal, me tregtinë me armë, me veturat e vjedhura, me tregtinë me cigare dhe me alkool, me kontrabandën me naftë, me plaçkitje të shkallës shumë të lartë, me rrëmbime dhe me kërkime haraçesh, me vrasje me porosi, me falsifikime dokumentesh zyrtare, me pastrim parash të kriminalitetit ”⁷

Edhe në mozaikun e veprave kriminale që i vishen UÇK-së, Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja dallojnë nga të gjithë kumbarët e nocionit “mafia shqiptare”. Këta autorë që pretendojnë se nuk i karakterizon “racizmi antishqiptar”, i fyejnë shqiptarët, si askush tjetër më parë.

Në pamfletin e tyre propagandistik, ata vijnë në përfundim se “trafikimi me qeniet njerëzore është specialitet kriminal i shqiptarëve (. ). Në kampet e Shqipërisë, policët janë të implikuar

në rrëmbimin e vajzave të reja ose i blejnë nga prindërit e tyre për t’i dërguar në qendrat e trajnimit për prostitucion. Pas trajnimit të duhur, këto gra të reja u shiten tjetërkujt dhe shkojnë të punojnë në Londër, në Hamburg, në Paris ”⁸

Më duhet të bëj një digresion të vogël dhe të sqaroj lexuesin se kur flasin për “kampet e Shqipërisë”, këta autorë e kanë fjalën për qendrat ku u strehuan 443.300 shqiptarë të dëbuar nga Kosova. Vendit më të varfër të Evropës i ra si barrë të mbajë mbi supet e veta pjesën më të madhe të pasojave të politikës së dëbimit të shqiptarëve dhe të gjenocidit serb në Kosovë. T’i atribuohet policisë shqiptare “implikimi në rrëmbimin e vajzave të reja” ose “i blerjes nga prindërit e tyre për t’i dërguar në qendrat e trajnimit për prostitucion” është përbuzja më e madhe që mund t’i bëhet shtetit shqiptar.

Ky qëndrim fyes ndaj shqiptarëve shpjegon frikën që shprehin autorët në parathënien e librit të tyre se mund të konsiderohen si “racistë antishqiptarë”. Çdo lexues mund ta gjykojë vetë raportin e racizmit antishqiptar dhe të qëndrimeve të këtyre autorëve. Sa më përket mua, atë që mund të them pa asnjë ngurrim, ka të bëjë me shpifjet më të ulëta që dikush ka mundur t’i bëjë familjes shqiptare: Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja ua atribuojnë prindërve shqiptarë implikimin në shitjen e fëmijëve të tyre për prostitucion!

T’u vishet prindërve shqiptarë, viktimave të politikës së gjenocidit serb në Kosovë, shitja e fëmijëve të tyre për t’i dërguar në “qendrat e trajnimit për prostitucion” që të përgatiten për “punë si prostituta në Londër, në Hamburg, në Paris…” është më shumë se racizëm! Për mendimin tim, këtu kemi të bëjmë me prostitucion të shpirtit në shërbim të strategjisë së stigmatizimit të shqiptarëve.

Xavier Raufer-i nuk kënaqet me kaq! Ai në intervistën dhënë gazetës “Le nouvel Observateur”, të datës 16 shkurt 2000, përpiqet të shpjegojë edhe “arsyet e marrjes së shqiptarëve me prostitucion”!

“Si të fitohet një frangë nga zero franga?” shtron si pyetje Xavier Raufer-i dhe jep përgjigje se “nuk ka rrugë tjetër pos tregtisë me femra! Mjafton të rrëmbejë kushërirën e vet. Sot 10 vajza që punojnë në Marécheaux të Paris-it, brenda disa muajsh i sjellin kodoshit të tyre rreth 5 milionë franga. Këto para ata mund t’i investojnë në heroinë ose ekstazi.”⁹

Në gjuhën shqipe kuptimi i mbiemrit “Bongain”, të cilin e fsheh Xavier Raufer, është “PËRFITIM I MIRË”. Nëse Xavier Raufer-i do të të kishte shprehur frikën e vet se mos “mafia shqiptare” i ofron shuma parash dhe arrin t’ia blejë femrat e familjes së vet “t’ia trajnojë për prostitucion” dhe “t’ia punësojë në bulevardet e Londrës, të Hamburgut, të Parisit”, që të nxjerrë përfitime të mira, do të më ishte dhimbsur dhe do ta konsideroja si viktimë e propagandës serbe! Nëse Xavier Raufer-i do të kishte shprehur frikën e vet se mos “mafia shqiptare” e bind që t’i “rrëmbejë kushërirat e veta dhe t’i punësojë në Marécheaux të Paris- it”, me qëllim që t’i “ndajnë përfitimet prej miliona frangash”, do t’i kisha thënë të mos ketë frikë se “mafia shqiptare” nuk ekziston, se “mafia shqiptare” është nocion i sajuar nga Shërbimi Sekret Serb për të njollosur shqiptarët.

Por, jo! Xavier Raufer-i është tërësisht i angazhuar në kumbarinë e nocioneve të “Librit të bardhë” të Shërbimit Sekret të Serbisë për t’i paraqitur shqiptarët si “terroristë”, si “kriminelë”, si “trafikantë”, si “mafiozë”…

Është i njëjti Xavier Raufer që për civilët e vrarë në “Masakrën e Reçakut” deklaroi se kanë mundur të jenë “guerilë të UÇK-së të vrarë gjatë luftimeve anekënd Kosovës, të grumbulluar dhe të vendosur njëri mbi tjetrin, për nevojat e show-ut…” .

“Shqiptarët bëjnë show me kufomat e të vrarëve, shesin fëmijët e tyre, bëjnë biznes me fëmijët e tyre, rrëmbejë kushërirat e veta, vetëm e vetëm për të fituar 1 frangë nga zero franga”! Dhe pas gjithë kësaj, Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja pretendojnë se “nuk ka asgjë raciste dhe antishqiptare” në shkrimet e tyre! Varet se çka kuptojnë me racizëm këta autorë!

Ndërsa, sa i përket frikës së këtyre autorëve se mos po konsiderohen se “bëjnë lojën e Milošević-it”, po sjell vetëm një shembull: qëndrimin e tyre identik me qëndrimin e propagandës së regjimit të Beogradit lidhur me dëbimin e shqiptarëve nga Kosova.

Kur është fjala për spastrimin etnik të Kosovës lexuesi pati mundësi të informohej gjerësisht në kapitullin e pestë dhe të gjashtë të librit tim. Propagandës serbe se gjoja dëbimi i shqiptarëve të Kosovës “nuk ishte projekt politik i pushtetit serb, por plan i farkuar nga shërbimet e tjera sekrete, për t’ua veshur udhëheqësve serbë se gjoja kanë kryer krim me paramendim”, Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja i shtojnë edhe një aspekt të ri: aspektin e strategjisë së “mafies shqiptare” për t’u shtrirë në përmasa planetare!

Sipas këtyre autorëve, në funksion të kësaj strategjie, “mafia shqiptare seleksionoi me kujdes refugjatët që udhëtuan drejt shteteve perëndimore dhe, si rastësisht shumica e të ashtuquajturve refugjatë zgjodhën të mbesin në vendet mikpritëse… Përmasat e shpërnguljes masive të shqiptarëve dhe vendosja e tyre e orga¬nizuar nga mafia shqiptare, ku familje të caktuara shqiptare, banorët e një fshati të caktuar ose anëtarët e një klani të veçantë u vendosën në qytete të caktuara të Italisë, të Zvicrës, të Francës, të Spanjës, të Austrisë, të Gjermanisë, të Belgjikës, të shteteve të Skandinavisë, të Britanisë së Madhe, të Çekisë, të Polonisë, të Hungarisë … u bënë me qëllim që të vinin nën kontroll të plotë kriminalitetin në nivel planetar!”¹⁰

Përsëritja fjalë për fjalë e interpretimit të regjimit të Milosheviqit për atë që kishte ndodhur në Kosovë, fyerja e shqiptarëve në mënyrën më të ulët dhe njollosja e shqiptarëve me nocionet e sajuara nga ky regjim, për këta autorë “kimikisht të pastër”, “nuk do të thotë se bëhet loja e Milosheviqit”.

Angazhimi maksimal i Xavier Raufer-it dhe Stéphane Quéré-së në kumbarinë e nocionit “mafia shqiptare” i revolton kur autorë të tjerë nuk bëjnë publicitetin e këtij produkti të Shërbimit Sekret Serb! Autorët revoltohen pse “perëndimorët e fshehin të vërtetën”! Sipas tyre, as NATO- ja, as OKB-ja, as BE-ja nuk njoftojnë, në çdo raport të tyre, për “mafien shqiptare”. Xavier Raufer-it dhe Stéphane Quéré-ja klithin se “si është e mundur që në Raportin njëzet e dy faqesh të Bashkimit Evropian nuk u përmend asnjëherë shprehja mafia shqiptare.”¹¹

“Revolta” e këtyre autorëve nuk kufizohet vetëm ndaj evropianëve. Ata revoltohen në veçanti kundër zyrtarëve të SHBA-ve, që “e kishin ndihmuar UÇK-në që në vitin 1998, sidomos duke u paraqitur si punëtorë humanitarë të OSBE-së, organizatë që udhë-hiqej në atë kohë nga William Walker-i”¹² . Sipas këtyre autorëve “në pranverën e vitit 1999, senatori Charles Grassley (R-lowa) kërkoi nga Bill Clinton-i një vlerësim për trafikimin me narkotikë të UÇK- së. Përgjigjja që i referohej CIA-s dhe DSHA-së se “asnjëra nga këto dy agjenci nuk disponon informata që do të dëshmonin se UÇK-ja është e implikuar në çfarëdo lloji aktiviteti kriminal ose të ketë lidhje të drejtpërdrejta me ndonjë shoqëri të organizuar kriminale”¹³ , nuk u shkoji për shtat këtyre autorëve. Ata mundohen ta interpretojnë si “qëndrim që fsheh ndihmën që i është dhënë «ma¬fies shqiptare», ndihmë që është në kundërshtim me US Foreign Assistance Act të vitit 1961, me anë të cilit ndalohet formalisht t’i jepet ndihmë një entiteti që ka lidhje me trafikantët e drogës.”¹⁴

“Revolta” e Xavier Raufer-it për shkak se “të tjerët” nuk e përmendin shprehjen “mafia shqiptare” ose e mohojnë implikimin e UÇK-së në aktivitete kriminale është një farsë e llojit të vet. Siç e përmendëm edhe më lartë, Xavier Raufer-i është pseudonimi i gjeografit francez Christian de Bongain-i, që, për arsye të cilat i di ai, ka zgjedhur të fshihet prapa këtij pseudonimi. Ky autor, deri para përfshirjes së SHBA-ve në luftën e Kosovës dhe ndërhyrjes së NATO-s kundër Serbisë, kur shkruante me identitetin e vet si Christian de Bongain-i, kishte qëndrime krejtësisht tjera. Në hulumtimin që kishte bërë për Qendrën e Hulumtimeve për Kërcënimet Kriminale Bashkëkohore, ai këmbëngulte se “superfuqitë kriminale, ato të vërtetat, janë shumë të pakta në numër. Në kuptimin e saktë të fjalës, ka vetëm dy superfuqi kriminale: Cosa Nostra në Sicili dhe Triada në botën kineze. Shumë më tepër se grup gangsterësh, këto entitete që shfaqen në shoqëritë e prapambetura janë shtete brenda shtetit, disponojnë territorin e caktuar, popullsinë e nënshtruar, ligjet e veta, forcat ushtarake…”¹⁵

Pas inkuadrimit të SHBA-ve në luftën e Kosovës, autori që fshihet prapa pseudonimit Xavier Raufer, “harroi” përfundimet e veta të dikurshme! Duke u fshehur pas një identiteti tjetër, ndoshta mendoi se do ta fshehë faktin se në hulumtimet e tij të mëparshme asnjëherë nuk e kishte përmendur, as “krimin e organizuar shqiptar” e as “mafien shqiptare”. Kur e lexoj “revoltën” që shpreh Xavier Raufer-i ndaj atyre që “bëjnë raporte dhe nuk e përmendin asnjëherë “mafien shqiptare”” më shkon mendja se mos vallë ky person, i “revoltuar” ndaj vetvetes pse nuk e kishte përmendur “mafien shqiptare”, në shenjë revolte kishte ndërruar emrin dhe kishte vendosur të fshihej pas “emrit të ri”, Xavier Raufer!

Së paku me këtë emër, ai jo vetëm që nuk harron të përmendë “mafien shqiptare”, por ky produkt u shfaq si realitet i pakontestueshëm edhe në titullin e librit të Xavier Raufer-it dhe të Stéphane Quéré-së!

Citatit të mësipërm kur shkruante si Christian de Bongain-i për superfuqitë kriminale Xavier Raufer-i ia hoqi “Cosa Nostra”-n dhe “Triadën kineze”, dhe në vend të tyre futi sajimin serb: “mafia shqiptare”.

Njëlloj sikurse autorët e “librave të bardhë” të propagandës serbe, autorët e lartpërmendur shpërndanë “zbulimet” se “mafia shqiptare” “lindi në shoqërinë primitive shqiptare, ku klanet kishin mbijetuar në formë ‘kimikisht të pastër’, që bazohej në traditat e vjetra të hakmarrjes dhe në kodin e nderit të quajtur “Kanun” … dhe ku “popullsia u nënshtrohet ligjeve të terrorit të kësaj mafie (…). Pas tërheqjes së forcave serbe, mafia shqiptare u vendos në territorin e Kosovës, u lidh me pushtetin politik, u shndërrua në superfuqi kriminale dhe u bë rrezik për Evropën…”¹⁶ .

Rrezikun nga “mafia shqiptare” dhe nga “terrorizmi i UÇK-së” Shërbimi Sekret Serb e kishte bërë publik nëpërmjet “librave të bardhë”, të botuar dhe të ribotuar disa herë gjatë periudhës 1998-2003. Për dallim nga propaganda serbe që trumbetonte se “terrorizmi shqiptar, i ndërlidhur me format më të ndryshme të kriminalitetit të organizuar paraqiste rrezik të vazhdueshëm për sigurinë e qytetarëve të tyre dhe stabilitetit politik jo vetëm të Serbisë por edhe të vendeve të tjera të rajonit” Xavier Raufer-i dhe Stéphane Quéré-ja vënë theksin e veçantë në “rrezikun që i kanoset kontinentit evropian”, sidomos për shkak të ndërlidhjes së “mafies shqiptare” me pushtetin politik dhe mobilizimit rreth kërkesave politike.

“Depërtimi i ‘mafies shqiptare’ në strukturat e pushtetit” dhe “deklarimet e hapura të ish- udhëheqësve të UÇK-së për Kosovën si shtet të pavarur”, i tmerronin Xavier Raufer-in dhe Stéphane Quéré-në!

Për të qenë bindës në “shqetësimin e tyre për rrezikun që i kanosej Evropës”, këta autorë manipulojnë me të dhëna të ndryshme për të dëshmuar se “shteti i pavarur i Bosnjës, i krijuar në bazën ushtarake amerikane të Dayton-it, është anti-model i shtetit, që nuk përbën asgjë tjetër pos një patchwork-u kantonesh etnikisht të pastra dhe të kriminalizuara, që jetojnë ekskluzivisht nga ndihmat e huaja dhe industria kriminale.” Prandaj, për të shmangur “ankthin më të rëndë të shndërrimit të Kosovës në një Bosnje të dytë (…), udhëheqësit e lartë perëndimorë, prej të cilëve varet fati i Kosovës, munden ende ta marrin veten, ta përcaktojnë një politikë të qartë rajonale, realiste dhe të aplikueshme, të ngrenë në gjendje gatishmërie për luftë përfaqësitë e tyre lokale, ta përcaktojnë dhe ta ndjekin armikun kryesor: mafien shqiptare.”

Lexuesi mund të shohë se alarmi që japin këta dy autorë për rrezikun nga “krijimi i shtetit të Kosovës” është alarm i kumbarëve të nocioneve të fabrikuara në laboratorët e Shërbimit Sekret Serb. Xavier Raufer dhe Stéphane Quéré-ja nuk janë të vetmit! Siç nuk është i vetëm as Dimal Basha, që bashkohet me studiuesen Jana Arsovska për të shpërndarë idetë e sajuara në kuzhinën e Shërbimit Sekret të Serbisë, të ambalazhuar me etiketa “shkencëtarësh” të huaj.

–——–
1 Balkans, Boucherie et bidonnages, Le nouvel Economiste, 15 shkurt 2011, http://www.lenouveleconomiste.fr/balkans-boucherie-et-bidonnages-9201/
2 Geolinks, La Republique du Kosovo
http://www.geolinks.fr/geopolitique/fiche-pays-kosovo/
3 Xavier Raufer dhe Stéphane Quéré, La mafia albanaise – Une menace pour l’Europe, Editions Favre, Lausanne, 2000,
4 Qeveria e Serbisë, Albanski terorizam i organizovani kriminal na Kosovu i Metohiji, Beograd, 2003, f. 3.
5 Xavier Raufer dhe Stéphane Quéré, vepra e cituar, La mafia albanaise… f. 34.
6 Nathalie Clayer-it, Aux origines du nationalisme albanais, Paris, 2007, f. 37.
7 Vepra e Xavier Raufer-it dhe e Stéphane Quéré-së La mafia albanaise f. 31, dhe f.91.
8 Po aty, f. 57.
9 Nouvel Observateur , Kosovo, ce paradis de la mafia, Un entretien avec Xavier Raufer, (Kosova, kjo parajsë e mafies, Një intervistë me Xavier Raufer-in), 16 shkurt 2000.
10 Vepra e Xavier Raufer-it dhe e Stéphane Quéré-së La mafia albanaise …, f.60-89.
11 Po aty, f. 104-105.
12 Po aty, f. 103.
13 Po aty, f. 103-104.
14 Po aty, f. 103.
15 Xavier Raufer, Les Mafias, puissances singulières, Centre de recherche des Menaces Criminelles Contemporaines – © MCC 1993
http://www.drmcc.org/IMG/pdf/41b3ad18ab2bb.pdf
16 Këto ide dominojnë që nga titulli i librit e deri në përfundimin e tij.