Me ndjesinë se Çmimi “Kadare” u shërben autorëve për t’u rritur e përsosur përmes punës mbi dorëshkrime, kemi arsye të ripohojmë edhe nga ky këndvështrim se qëllimi i tij është një përmbushje në vazhdimësi
Preç Zogaj
Kishim disa vështirësi kësaj radhe. Këtu nuk kam parasysh vetëm atë që na shkon menjëherë në mendje të gjithëve – kohën relativisht të shkurtër, e cila diktoi një përkushtim të shtuar në leximin dhe shqyrtimin e veprave të paraqitura në konkurs nga secili prej anëtarëve të jurisë. Kam parasysh edhe faktin se në këtë edicion pothuajse nuk pati dorëshkrime te dobëta, nga ato që dërgohen për hobi apo thjesht për të marrë pjesë.
Shumica dërmuese e dorëshkrimeve startonin nga një nivel i kënaqshëm cilësie. Ky fakt fatlum shndërrohet në vështirësi, ndërsa duhet të shkosh drejt përzgjedhjes së listës së shkurtuar dhe fituesit, gjë që automatikisht ka si pasojë eliminimin e veprave konkonkurente në garë. Dua të them se anëtarët e jurisë më shumë përzgjodhën kush kalon, se sa eliminuan. Përzgjodhëm në bazë të shijeve dhe kryqëzimit të mendimeve për secilën vepër, në një konkurs ku fituesi është një dhe i vetëm. Juria ishte e bashkuar rreth veprës së shkrimtarit Gani Mehmeti.
Në konceptimin e tij nga Universiteti Europian i Tiranës, Çmimi letrar “Kadare” ka për qëllim të nxisë të shkruarit letrar në shqip, të zbulojë, identifikojë dhe promovojë cilësinë e të shkruarit në prozë. Shkrimtari Ismail Kadare ka vendosur një standard shumë të lartë kombëtar e ndërkombëtar të mjeshtërisë së të shkruarit. Çmimi me emrin e tij, në këtë kontekst aspiron që autorët dhe letërsia shqipe, që shkruhet në vazhdimësi, të mbajë si pikë referimi pikërisht këtë standard që garanton letërsi të mirë e shumë të mirë. Duke kuptuar këtu jo imitimin a plagjiaturën, por ekzigjencat e larta që mund të shprehen në një larmi stilesh e eskplorimesh letrare origjinale. Mund të them se me edicionin e tij të gjashtë, Çmimi “Kadare” vijoi përmbushjen e qëllimeve dhe synimeve të veta. Autorë të rinj mjaft të talentuar, emra pak të njohur apo të panjohur ende por me potenciale krijuese, autorë të afirmuar që kanë tashmë një numër veprash të botuara, vendosur në Shqipëri, në Kosovë dhe në vende të ndyshme të botës, banorë në atdheun e gjuhës shqipe – kjo ishte galeria e autorëve. Subjektet nga aktualiteti, e shkuara apo edhe futuriteti aty-këtu, si dhe stilet e larmishme, paraqitën një mozaik të letërsisë klasike e neoklasike dhe asaj eksperimentale – të gjitha këto nën një emërues të përbashkët, që është kultura e mirë e të shkruarit.
Njëherë e një kohe, siç mund të shohim në ditaret e shkrimtarit të madh rus Leon Tolstoi, shkrimtari lindte me predispozitën për të qenë shkrimtar dhe duhej të bëhej përmes të shkruarit. “ Duke shkruar përsoset stili”, nënvizonte Tolstoi që shtonte: “Punë, punë, sa i lumtur jam kur punoj”.
Me ndjesinë se Çmimi “Kadare” u shërben autorëve për t’u rritur e përsosur përmes punës mbi dorëshkrime, kemi arsye të ripohojmë edhe nga ky këndvështrim se qëllimi i tij është një përmbushje në vazhdimësi. /Gazeta Liberale