Një aventurier britanik ka ndarë historinë e jashtëzakonshme se si u bë personi i parë që udhëtoi në çdo vend të botës pa marrë asnjë fluturim.
Në vend që të hipte në aeroplan, Graham Hughes, nga Liverpuli, përdori autobusë, trena, tragete, taksi të përbashkëta dhe madje edhe anije peshkimi për të vizituar të 193 shtetet anëtare të OKB-së – plus disa territore të tjera, duke e bërë totalin e 201 vendeve.
46-vjeçari arriti të siguronte rekordin botëror Guinness me një buxhet të kufizuar, duke shpenzuar vetëm 28,000 funte gjatë katër viteve dhe 31 ditëve.
Graham e quajti udhëtimin e tij rekord-thyes Ekspedita Odisea, duke reflektuar një aventurë të rrezikshme që filloi më 1 janar 2009.
Ajo e pa atë të udhëtonte me anije mallrash, të hidhej në burg në Kepin e Gjelbër dhe Republikën Demokratike të Kongos, dhe madje ngeci në det pa anije me motor funksional.
Por udhëtari i zellshëm vazhdoi – madje duke u kthyer në kombe të reja që kishin fituar pavarësinë pas vizitës së tij të parë – dhe përfundimisht arriti të vizitonte çdo vend në Tokë, pa blerë një biletë aeroplani.
Vetëm brenda një viti, Graham vizitoi 133 vende me transport publik tokësor, duke i fituar atij një rekord të dytë botëror Guinness.
Ndërsa rekordi botëror Guinness feston 70-vjetorin e tij sot, Graham u ul me Daily Mail për të diskutuar arritjen e tij të pabesueshme – dhe çfarë e nxiti idenë për t’i vënë vetes këtë sfidë të jashtëzakonshme.
Gjithçka filloi me shfaqjen televizive të viteve të 80-ta të Michael Palin, Rreth Botës në 80 ditë, e cila tregonte ish-yllin e Monty Python duke udhëtuar nëpër botë pa fluturuar.
“Kjo ishte me të vërtetë një pjesë formuese e rinisë sime. Gjithashtu, ne shkonim në udhëtime kampingu nëpër Evropë me mua, mamin dhe babin kur isha fëmijë. Ne shkuam në Hungari dhe Çekosllovaki, dhe në Gjermaninë Lindore menjëherë pas rënies së Murit të Berlinit. Dhe thjesht dukej pak magjike”, tha ai.
Por nuk ishte vetëm ndjenja e nostalgjisë ose aventurës që e nxiti atë të merrte përsipër vetë detyrën – kishte të bënte me të bërit diçka që askush tjetër nuk e kishte bërë më parë.
“Disa njerëz kanë qenë tashmë në çdo vend të botës, por po, duke fluturuar. Dua të bëj diçka që askush nuk e kishte bërë më parë dhe të provoj se ishte e mundur. Dhe e bëra të gjithën me një buxhet të kufizuar. Kështu që doja të provoja se nuk duhej të ishe një fëmijë nepo. Nuk duhej të vije për para për të bërë këtë lloj gjëje”, shtoi ai.
Graham i mbajti kostot të ulëta duke u ulur në divan, duke përdorur transportin publik, duke ngrënë ushqim rruge dhe duke u dukur, siç e thotë ai, ‘pak i shqyer’.
“Unë qëndroja me vendasit kudo që shkoja. Po merrja transportin publik, i cili është shumë i lirë në shumicën e vendeve. Në ato vende, është si 1 dollar për të shkuar 100 milje. Unë po haja ushqim rruge. Po e mbaja shumë të thjeshtë”, theksoi britaniku.
Për të planifikuar udhëtimin e tij, ai vizitoi bibliotekën qendrore të Liverpulit dhe mori hua çdo udhëzues Lonely Planet që mundi të gjente.
Viti i parë i ekspeditës u shndërrua në një serial televiziv për Lonely Planet dhe u shfaq në vende të ndryshme anembanë botës – por kurrë në Mbretërinë e Bashkuar, gjë që e frustron atë edhe sot e kësaj dite.
Gjatë udhëtimit të tij, Graham vizitoi shtete të njohura nga OKB-ja në rajone të ndryshme, nga Amerika Latine në Afrikë e deri në Paqësor, por ai gjithashtu i vizitoi shtetet jo-anëtare të njohura pjesërisht, si Palestina, Kosova, Tajvani dhe Sahara Perëndimore.
Edhe pse pati një përvojë përgjithësisht pozitive dhe përmbushëse, duke takuar njerëzit më “të sjellshëm dhe mikpritës” gjatë rrugës, udhëtimi katërvjeçar i Graham nuk ishte pa drama.
Ai zbuloi se një herë ishte arrestuar në Kepin e Gjelbër pasi u ngatërrua me kontrabandist njerëzish, ndërsa ishte në një varkë peshkimi me peshkatarë senegalezë.
“Ne u mbajtëm për gjashtë ditë në këtë qeli që ishte projektuar për një person, dhe ishim 11 prej nesh në këtë qeli. Ne thjesht po flinim në dysheme. Nuk kishte shtrat apo ndonjë gjë tjetër në dyshemenë e betonit. Kur arrita atje, ata panë pasaportën time, dhe për shkak se shkruante “Mbretëria e Bashkuar ose Britania e Madhe, Irlanda e Veriut”, ata lexuan vetëm fjalën e fundit: Irlandez. Kështu që ata nuk raportuan një tjetër të arrestuar në ambasadën britanike. Pra, kaluan disa ditë para se ambasada britanike ta zbulonte këtë, kur ata zbuluan se çfarë po bënin, ishte, për të qenë i sinqertë, një lloj çrregullimi komunikimi”, shtoi eksploruesi. /Telegrafi