Çfarë ka thënë për Zotin dhe besimin, Frank Sinatra, në një intervistë më 1963

Arte

Gazeta Express

09/10/2025 15:15

Në një nga rrëfimet më të sinqerta dhe tronditëse të një ikone amerikane, Frank Sinatra – zëri i brezave, simbol i elegancës dhe rebelimit të kulturuar – u shfaq në shkurt të vitit 1963 në faqet e revistës Playboy jo si këngëtar, por si mendimtar. Intervista që ai dha mbetet edhe sot një dokument i rrallë i mendimit të lirë për Zotin, fenë dhe raportin e njeriut me të shenjtën.

Në një kohë kur Amerika ishte e zhytur në moralin konservator dhe ndikimin e fortë të institucioneve fetare, Sinatra guxoi të artikulonte një besim personal, përtej dogmës dhe ritualit. Ai nuk e mohoi Zotin, por e zhveshi nga ndërmjetësit dhe klerikalizmi, duke e kthyer atë në një prani intime, natyrore dhe njerëzore.

Për të, besimi nuk ishte akt i bindjes, por i vetëdijes. Jo ndjekje, por reflektim. Jo lutje e imponuar, por ndjesi që buron nga brenda. Siç do të rrëfente vetë ai: “Nëse këto gjëra kanë lidhje me Perëndinë, atëherë unë besoj në Zot.”

Fjalët e tij, të guximshme për kohën, tingëllojnë edhe sot si një manifest i ndershmërisë shpirtërore dhe i refuzimit të hipokrizisë fetare.

“Unë besoj në ju dhe veten. Unë jam si Bertrand Russell dhe Albert Einstein, në atë që kam respekt për jetën – në çdo formë. Unë besoj në natyrë, në zogj, në det, në qiell, në gjithçka që mund të shoh ose që ka prova të vërteta. Nëse këto gjëra kanl lidhje me Perëndinë, atëherë unë besoj në Zot. 

Por unë nuk besoj në një Zot personal, të cilit i kërkoj ngushëllim ose një gjë të natyrshme në hedhjen tjetër të zarit, nuk jam i pavëmendshëm ndaj nevojës së dukshme të njeriut për besim;  Unë jam për çdo gjë që të kalon natën, qoftë lutje, qetësues apo një shishe Jack Daniel’s.  Por për mua feja është një gjë thellësisht personale në të cilën njeriu dhe Zoti shkojnë vetëm së bashku, pa magjistarin në mes.

Mjeku i mrekullive përpiqet të na bindë se duhet t’i kërkojmë Zotit ndihmë, t’i tregojmë atij çfarë kemi nevojë, madje edhe t’i japim ryshfet me lutje ose blatime. 

Epo, unë besoj se Zoti e di se çfarë dëshiron dhe ka nevojë secili prej nesh.  Nuk është e nevojshme që ne të shkojmë në kishë të dielën për të arritur tek Ai.  Ju mund ta gjeni Atë kudo.  Dhe nëse kjo tingëllon heretike, burimi im është shumë i saktë: Mateu, paragrafi Pesë deri në Shtatë, “Predikimi në Mal”.

 … Unë nuk kam grindje me burra të mirë në asnjë nivel.  Por nuk mund të besoj se mirësjellja buron vetëm nga feja.  Dhe nuk mund të mos pyes veten se sa figura publike bëjnë deklarata të besimit fetar për të ruajtur një atmosferë respekti.  Ka gjëra në lidhje me fenë e organizuar për të cilat më vjen keq.  Krishti nderohet si Princi i Paqes, por në emrin e Tij është derdhur më shumë gjak se çdo figurë tjetër në histori.  Më tregoni një hap përpara në emër të fesë dhe unë do t’ju tregoj njëqind regresione.

 Mos harroni, ata ishin njerëz të Zotit që shkatërruan thesaret arsimore në Aleksandri, që kryen Inkuizicionin në Spanjë, që dogjën shtrigat në Salem. 

Mbi 25,000 fe të organizuara lulëzojnë në këtë planet, por pasuesit e secilës mendojnë se të gjitha të tjerat janë të gabuara dhe ndoshta edhe të këqij. 

Në Indi ata adhurojnë lopët e bardha, majmunët dhe një zhytje në Lumin Gang.  Myslimanët pranojnë skllavërinë dhe përgatiten për Allahun, i cili premton verë dhe gra të rivirgjëruara.  Dhe mjekët çudibërë nuk janë vetëm në Afrikë.  Nëse shikoni gazetat e L.A. të një mëngjesi të së dielës, do të shihni varietetin vendas që reklamojnë mallrat e tyre si kostume me dy palë pantallona…

 … E keni menduar mundësinë që po shfrytëzoj duke folur në këtë mënyrë?  A mund ta imagjinoni vërshimin e letrave, mallkimeve, kërcënimeve dhe fyerjeve që do të marr pasi këto vërejtje të kenë qarkullim të përgjithshëm?  Më e keqja, bojkoti i disqeve të mia, filmave të mi… etj.  Pse?  Sepse kam guxuar të them se dashuria dhe mirësjellja nuk janë domosdoshmërisht shoqëruese të entuziazmit fetar.”

 – Frank Sinatra, shkurt 1963 Intervistë për revistën Playboy

Imazhi ilustrues: Frank Sinatra duke reflektuar pas një seance regjistrimi në Capitol Studios në 1957.

 Francis Albert “Frank” Sinatra (12 dhjetor 1915 – 14 maj 1998) ishte një këngëtar, aktor, regjisor dhe producent amerikan.  Një nga artistët muzikorë më të njohur dhe me ndikim të shekullit të 20-të, Sinatra pati një popullaritet që më vonë u krahasua vetëm nga Elvis Persley dhe The Beatles.

 Sinatra e mbyll intervistën e tij të shkurtit 1963 për revistën Playboy me këto fjalë:

 “Jo, le ta lëmë të vrapojë. 

Unë kam menduar në këtë mënyrë për vite me rradhë, me dhembje t’i them këto gjëra.  Kë kam dëmtuar me këto që kam thënë?  Çfarë shmangie morale kam sugjeruar?  Jo, nuk dua të largohem tani.  Eja, mik, ora po funksionon.”/Tema