“Letër e shkurtër, lamtumirë e gjatë”, është një nga romanet më novatorë dhe zbavitës të të madhit Handke. Plot atmosferë noir dhe e ngarkuar me një ajër deliri të përgjithshëm, libri filloi me paraqitjen e një të riu gjerman pa emër, i cili sapo ka mbërritur në Amerikë, ku shpreson të gjejë paqe pas rrënimit të martesës.
Nuk shkoi gjatë dhe ai zbulon se ish-gruaja po e përndjek. Ai udhëton, ajo i bie pas dhe shpejt çifti i personazheve përsillet qark njeri-tjetrit nëpër mbarë tikën e SHBA-ve – nga Filadelfia në Oregon, nga shkretëtira e mazonës në Portland, Los Anxhelos, St. Luis, etc. Është dashuria apo hakmarrja që i mëson ndaj njëri-tjetrit? Gjithçka mbetet mrekullisht e paqartë në këtë roman shëtitës, të pezullt, plot humor familjar, me fund ala Western dhe me përmbysje të papritur të ngjarjeve alla Hollyëood.
Mbi të gjitha, Letër e shkurtër lamtumirë e gjatë është një letër dashurie për Amerikën, peizazhet e saj dhe kulturën vendase, me premtimin e një jete të re – apo trupon pa jetë të një të vjetre – janë të gjitha pas kthesës më të parë që ndesh.
Pak nga jeta e autorit:
Peter Handke (lindur më 6 dhjetor 1942, Griffen, Austri) është dramaturg, romancier, poet dhe eseist austriak, një nga shkrimtarët më origjinalë në gjuhën gjermane në gjysmën e dytë të shekullit të 20-të.
Atij iu dha Çmimi Nobel për Letërsinë 2019 , i cituar për “një vepër me ndikim që me zgjuarsi gjuhësore ka eksploruar periferinë dhe specifikën e përvojës njerëzore”.
Romanet e Handke janë në pjesën më të madhe rrëfime ultra-objektive të vdekura të personazheve që janë në gjendje ekstreme mendore. /Liberale.al